ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΤΟΥ 1^ΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2005 – 2006

           Στις 15- 18 Δεκεμβρίου 2005  ομάδα από το πολιτιστικό πρόγραμμα του 1ου Ενιαίου Λυκείου Κορίνθου «Διαθρησκειακή Μαθητική Γνωριμία» πραγματοποίησε εκδρομή γνωριμίας στην Κομοτηνή. 20 μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας συνοδευόμενοι από το διευθυντή του σχολείου και τρεις καθηγητές επισκεφθήκαμε το Μειονοτικό Γυμνάσιο- Λύκειο Κομοτηνής «Τζελάλ Μπαγιάρ» και γνωριστήκαμε με τους μαθητές και τους καθηγητές του.

Κατά την παραμονή μας στην Κομοτηνή είχαμε συναντήσεις με το Δήμαρχο της πόλης κ. Βαβατσικλή, τον Αντινομάρχη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης

κ. Γρηγορόπουλο Παναγιώτη και εκπρόσωπο της Μουφτείας κ. Μουσταφά.

Eπισκεφθήκαμε το «Γενί Τζαμί» και ενημερωθήκαμε από τον εκπρόσωπο της Μουφτείας για την μουσουλμανική πίστη και τους χώρους λατρείας της πόλης.

Πραγματοποιήσαμε επίσης ενημερωτική εκδρομή στις Φέρρες, όπου επισκεφθήκαμε την Παναγία την Κοσμοσώτειρα, και το Δέλτα του Έβρου, όπου ξεναγηθήκαμε από ειδική ξεναγό για την πανίδα της περιοχής και την οικολογική της σημασία.

Αλλά το πιο σημαντικό από όλα ήταν  το ότι στη διάρκεια της παραμονής μας στην Κομοτηνή οι μαθητές μας γνωρίστηκαν με τους μαθητές του Μειονοτικού λυκείου και στις συζητήσεις που είχαν ενημερώθηκαν για τον τρόπο ζωής των συμμαθητών τους της μουσουλμανικής μειονότητας.

Ακολουθούν οι εντυπώσεις των μαθητών που συμμετείχαν στην εκδρομή.

Εντυπώσεις μαθητών από την εκδρομή στην Κομοτηνή

1   Επιτέλους! Έφτασε η μέρα που όλοι περιμέναμε! Εδώ και πολύ καιρό προετοιμάζαμε μια 4ήμερη εκδρομή με προορισμό την Κομοτηνή στο πλαίσιο ενός προγράμματος με τίτλο «ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ». Σκοπός μας ήταν να συναντήσουμε μια αντίστοιχη ομάδα παιδιών με διαφορετική θρησκεία και συνομιλώντας μαζί τους να ανταλλάξουμε απόψεις και να επισημάνουμε τις διαφορές των δύο θρησκειών.

Συνοδοί καθηγητές: Ανδρέου, Οικονόμου, Δασκαλόπουλος, Μπαλής.

Το ταξίδι ξεκινά και όλοι έχουμε απερίγραπτη χαρά. Καθώς είναι πρωί νυστάζουμε λίγο αλλά αυτό δεν μετριάζει τη χαρά μας. Η μουσική ξεκινά και οι πιο ζωηροί αρχίζουν το χορό. Όλα είναι υπέροχα και ανυπομονούμε πότε θα φτάσουμε στην Κομοτηνή. Η απόσταση όμως είναι μεγάλη και το ταξίδι κουραστικό. Για να περάσει η ώρα αποφασίζουμε να βγάλουμε ένα σύνθημα και σε λίγο είναι έτοιμο. Τότε όλοι μαζί τραγουδάμε:

« Πάμε στην Κομοτηνή /Η ομάδα η τρελή/ Είμαστ’ απ’ την Κόρινθο/ Και σχολείο ζόρικο».

Τελικά κατά το βραδάκι φτάνουμε στο ξενοδοχείο, τακτοποιούμε τα πράγματα και βγαίνουμε για να φάμε κάτι πρόχειρο.

Η πόλη είναι πάρα πολύ όμορφη και παντού υπάρχουν λαμπάκια που την κάνουν ακόμα πιο λαμπερή. Επίσης η φάτνη που κοσμεί την πλατεία της πόλης σε κάνει να αισθάνεσαι πιο οικείο το περιβάλλον στο οποίο υπάρχουν αρκετοί μουσουλμάνοι. Μας αρέσουν όλα πολύ κι από όπου κι αν περνάμε βγάζουμε φωτογραφίες. Αργά το βράδυ επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και πέφτουμε για ύπνο γιατί την επόμενη μέρα πρέπει να ξυπνήσουμε πρωί.

Είναι η μέρα που όλα τα παιδιά περιμένουμε με ανυπομονησία. Θα πάμε στο σχολείο όπου έχει προγραμματιστεί συνάντηση και συζήτηση με τους μαθητές της αντίστοιχης ομάδας της Κομοτηνής. Έχουμε αγωνία για το τι θα συναντήσουμε και περισσότερο για την αντιμετώπιση που θα έχουμε απ’ αυτούς. Το σχολείο βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο και δεν αργεί να φανεί η ταμπέλα του σχολείου: «ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ- ΛΥΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ-ΤΖΕΛΑΛ ΜΠΑΓΙΑΡ»

Όλα τα βλέμματα στρέφονται επάνω μας κι εμείς νιώθουμε κάπως μειονεκτικά. Καθώς πλησιάζουμε ο πρόεδρος του σχολείου κρατά στο χέρι του μια ανθοδέσμη την οποία και προσφέρει στη μοναδική καθηγήτρια συνοδό της ομάδας μας. Τα παιδιά είναι πολύ φιλόξενα και δεν αργούν να δημιουργηθούν τα πρώτα «πηγαδάκια». Ρωτούν τα ονόματά μας όπως κι εμείς τα δικά τους. Έχουν περίεργα ονόματα και στην αρχή μας παραξενεύουν: Αλή, Χουσεΐν, Μεχμέτ, Γιοχάν, Ρετζί, Νερμίν, Εντά, Γκαϊέ, Σεϊδά κ.α. Αντίθετα αυτοί είναι πιο συνηθισμένοι στο άκουσμα ονομάτων όπως τα δικά μας. Η συζήτηση συνεχίζεται μιλώντας για τα ενδιαφέροντα μας και λίγο αργότερα μας οδηγούν σε μια αίθουσα που έχουν ετοιμάσει για να μας φιλοξενήσουν. Σε έδρες έχουν τοποθετήσει αναψυκτικά, χυμούς, χριστουγεννιάτικα γλυκά όπως κουραμπιέδες και μελομακάρονα, κέικ κλπ. Γίνεται ανταλλαγή δώρων και αυτοί προσφέρουν μια αναμνηστική κονκάρδα σε κάθε παιδί. Είναι πολύ καταδεκτικοί άνθρωποι και με δική τους πρωτοβουλία ξεκινά η περιήγησή μας στην πόλη. Η παρέα τους είναι πολύ καλή και δεν αργούμε να γίνουμε αχώριστοι. Ανταλλάσσουμε κινητά και κανονίζουμε να ξανασυναντηθούμε το απόγευμα για να πάμε για ψώνια. Και οι δύο πλευρές είναι πολύ χαρούμενες και η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από ποικίλα θέματα. Γεμάτοι χαρά πάμε στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για τον απογευματινό περίπατο ο οποίος περιλαμβάνει και επίσκεψη σε κάποιο τζαμί.

Το βράδι έχουμε κοινό δείπνο το οποίο παρέχεται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και όλοι νιώθουμε τόσο μεγάλη χαρά και αγάπη μεταξύ μας που αποφασίζουμε να πάμε παρέα στα μπουζούκια. Εκεί το κέφι ανάβει και αρχίζουμε όλοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, να χορεύουμε και αν τραγουδάμε αγκαλιά. Όλα είναι υπέροχα και κανένα πρόσωπο δεν είναι σκυθρωπό. Όλοι είναι χαμογελαστοί και πολύ κεφάτοι. Τα τσιφτετέλια δίνουν και παίρνουν και τα παιδιά της Κομοτηνής μας παροτρύνουν να ανέβουμε στα τραπέζια. Ακόμα και οι ίδιοι κι εμείς δεν σταματάμε να χτυπάμε παλαμάκια. Η ικανοποίηση των καθηγητών είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά  τους.

Όλα είναι τέλεια αλλά δυστυχώς η ώρα είναι προχωρημένη κι εμείς το επόμενο πρωί πρέπει να σηκωθούμε για να πάμε στο Δέλτα του Έβρου. Έχουμε δεθεί όμως πολύ μαζί τους και γι’ αυτό προσκαλούμε και τους ίδιους να έρθουν μαζί μας. Τα περισσότερα παιδιά όμως τα είχε πάρει ο ύπνος και δεν έρχονται μαζί μας. Οι μόνοι που έρχονται μαζί μας είναι ο Μεχμέτ και ο Γιοχάν που περιμένουν στην είσοδο του ξενοδοχείου για να ξεκινήσουμε μαζί.

Τα αστεία δίνουν και παίρνουν στο λεωφορείο και τα παιδιά φαίνεται πως τα διασκεδάζουν. Φωτογραφιζόμαστε μαζί τους και περισσότερο ενδιαφέρον έχουν αυτοί για μας παρά για το τοπίο. Πάμε στις Φέρρες , στον Έβρο και τελικά στην Αλεξανδρούπολη όπου σταματάμε για φαγητό. Τα παιδιά τρώνε μαζί μας και έχουμε ήδη γίνει κολλητοί φίλοι. Μας κακοφαίνεται όμως που μας απομείνει μόνο ένα βράδι στην Κομοτηνή. Σουξέ της βραδιάς έχει γίνει το «αυτή η νύχτα μένει που θα ‘μαστε μαζί …».

Προσπαθούμε να κάνουμε αυτό το βράδι αξέχαστο και το πετυχαίνουμε. Βγαίνουμε όλοι μαζί για τελευταία φορά σ’ ένα κλαμπάκι και έχουμε αγοράσει τούρτα την οποία σκοπεύουμε να φάμε επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο. Τελικά όμως αρχίζουμε τουρτοπόλεμο και η τούρτα καταλήγει στις πιτζάμες και τα κρεβάτια. Όταν τελειώνει η τούρτα τον κύριο λόγο έχουν τα μαξιλάρια που χτυπούν όπου βρουν. ο ένας χτυπάει τον άλλο και αυτοί που δεν συμμετέχουν τραβούν βίντεο. Γίνεται ένας χαμός και όλοι μιλούν για την πιο τέλεια εκδρομή που έχουν περάσει. Δεν σταματάμε ούτε στιγμή να γελάμε και όλα είναι υπέροχα!!!

Δυστυχώς όμως το όνειρο τελειώνει…, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Κατεβαίνουμε για πρωινό, επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής. Σε λίγο μας παίρνει ο ύπνος και μόλις ξυπνάμε έχουμε κάνει ήδη τη μισή διαδρομή. Η κουβέντα επικεντρώνεται στο χαβαλέ και τις άριστες εντυπώσεις που μας άφησαν τα παιδιά. Όλοι τώρα περιμένουμε τη δική τους επίσκεψη και ευχόμαστε να είναι όσο το δυνατόν συντομότερα! Ανυπομονούμε να τους δούμε και στο δικό μας τόπο!

Όλα ήταν πολύ όμορφα! υπέροχα! Δεν χωρούν όμως σε μια κόλλα χαρτί!

Ιωάννα Τόγια

τάξη Γ΄ Θ/Ρ

 2.

Η εκδρομή αυτή στην Κομοτηνή μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε άτομα με διαφορετική θρησκεία και διαφορετικές παραδόσεις, που όμως δεν διαφέρουν πολύ από εμάς σε ό, τι αφορά τις καθημερινές τους συνήθειες, τον τρόπο διασκέδασής τους κλπ. Η εμπειρία ήταν εξαιρετική γιατί μας έδωσε να καταλάβουμε ότι τελικά είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς, παρά αυτά που μας χωρίζουν.

Μαριάντζελα Ασημίνα

τάξη Γ΄ Θ/Ρ

 3.

Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μας από την 4ήμερη εκδρομή στην Κομοτηνή, έχω να παραδεχτώ ότι:

Ήταν από τις ελάχιστες εκδρομές που με εντυπωσίασαν και που θα μου μείνουν αξέχαστες.

Όλα ήταν υπέροχα: το ταξίδι, η διαμονή, η φιλοξενία και η υποδοχή, τα παιδιά που γνωρίσαμε εκεί, η πόλη, τα τοπία, η ξενάγηση, ο πολιτισμός, η ιστορία, όλα!

Ελπίζω τα παιδιά που γνώρισα εκεί να επισκεφθούν σύντομα την πόλη μας, ώστε να τους ξανασυναντήσω ή έστω να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναεπισκεφθώ αυτήν την υπέροχη πόλη.

Βούλα Τσάκωνα

τάξη Γ΄ 5 Τ/Χ

4.

Οι εντυπώσεις από την Κομοτηνή ήταν πολύ καλές. Η πρωτοβουλία σας άξιζε τελικά τον κόπο. Γνωρίσαμε παιδιά με διαφορετική θρησκεία και παράδοση, αλλά με την ίδια όρεξη με μας. Τα παιδιά ήταν όλα υπέροχα και όσα μάθαμε πολύ ενδιαφέροντα. Δώδεκα ώρες ταξιδιού αποδείχθηκαν εποικοδομητικές. Δεν θα έχανα ποτέ μια τέτοια ευκαιρία να ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη.

Λίντα Νακοπούλου

τάξη Γ΄ 1 Θ/Ρ

5. Περάσαμε πολύ ωραία. Το ξενοδοχείο ήταν καλό. Τα παιδιά ήταν ευγενικά και καλοσυνάτα. Περάσαμε ωραία όλοι μαζί. Δεν διέφεραν και πολύ από εμάς. Όλη η εκδρομή ήταν πολύ καλά οργανωμένη και πιστεύω πως όλοι περάσαμε χάρμα. Η πόλη της Κομοτηνής ήταν ωραία, αλλά δεν νομίζω ότι θα άντεχα να σπουδάσω εκεί. Δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες που υπάρχουν σε μια μεγαλούπολη.

Γιάννης Καλκούνος

τάξη Γ΄ 1 Θ/Ρ

 6. Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα. Τα παιδιά δεν τα περίμενα έτσι. Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ καλύτερα από ότι περίμενα. και θα ήθελα οι επαφές μας να συνεχιστούν. Όλοι μαζί κάναμε καλή παρέα. Στο σχολείο η υποδοχή ήταν πολύ θερμή και όλα τα παιδιά μας υποδέχτηκαν χαμογελαστά, όπως και οι καθηγητές τους. Όσον αφορά την εκδρομή, ήταν πού ωραία. Το ξενοδοχείο ήταν καλό, με άψογη εξυπηρέτηση. Προσωπικά πέρασα πάρα πολύ καλά, όπως πιστεύω πως πέρασαν και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου. Η Κομοτηνή είναι μία ωραία πόλη, όμως σίγουρα θα είχα δυσκολία προσαρμογής, αν επρόκειτο να σπουδάσω ή να μείνω εκεί. Παρόλα αυτά είναι μία πόλη με πολλές προοπτικές εξέλιξης, με ανθρώπους που ενδιαφέρονται και συμβάλλουν σ’ αυτό.

Βασίλης Καλυβίτης

τάξη Γ1 Θ/Ρ

 7. Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου πραγματοποιήσαμε τετραήμερη επίσκεψη στην Κομοτηνή στο πλαίσιο του προγράμματος «διαθρησκειακή μαθητική γνωριμία». Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν η ανάπτυξη επαφών με παιδιά ίδιας ηλικίας, με παρόμοια ενδιαφέροντα αλλά διαφορετικό θρήσκευμα. Τα παιδιά ήταν μουσουλμάνοι, που ζουν στην Κομοτηνή. Την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου, επισκεφθήκαμε το Μειονοτικό Γυμνάσιο- Λύκειο Κομοτηνής για να γνωρίσουμε τα παιδιά. Μείναμε έκπληκτοι μόλις τα συναντήσαμε. Απείχαν πολύ από την εικόνα που είχαμε δημιουργήσει στο μυαλό μας γι’ αυτά. Ήταν παιδιά καλόκαρδα, δεκτικά και ανοικτοί χαρακτήρες που με χαρά δέχτηκαν να μας ξεναγήσουν στην πόλη τους και να περάσουν μαζί μας μια ολόκληρη ημέρα, παραμελώντας, πολλοί απ’ αυτούς αρκετά από τα φροντιστήριά τους. Η θερμή γνωριμία μας μάς έδωσε τη δυνατότητα να ρωτήσουμε λεπτομέρειες της ζωής τους. Τα περισσότερα από αυτά μιλούσαν τούρκικα μεταξύ τους, ενώ παράλληλα και ελληνικά. Όταν τους ρωτήσαμε γιατί μιλούν τουρκικά μας απάντησαν ότι οι πρόγονοί τους ήταν Τούρκοι που εγκαταστάθηκαν στην Θράκη μετά την ανταλλαγή πληθυσμών που υπαγόρευε η συνθήκη της Λοζάνης. Όσον αφορά στις άλλες εξωσχολικές τους δραστηριότητες, ασχολούνται με την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας, τα αγόρια κυρίως με ποδόσφαιρο και καλαθοσφαίριση, ενώ τα κορίτσια με την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου. Και φυσικά στον ελεύθερο χρόνο τους βγαίνουν βόλτα με τους φίλους τους και πηγαίνουν κινηματογράφο ή επιλέγουν κάποιον άλλο τρόπο ψυχαγωγίας. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω την έκπληξη όλων μας μόλις τα’ ακούσαμε αυτά, διότι είχαμε ακούσει ότι τα παιδιά αυτά είναι «συντηρητικά» και δεν βγαίνουν συχνά έξω από το σπίτι τους. Όμως η γνωριμία μας απέδειξε κάτι το εντελώς αντίθετο και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πως τα παιδιά είναι παιδιά με τις ίδιες ανάγκες και ενδιαφέροντα ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Τι κι αν το θρήσκευμα είναι διαφορετικό; Υπάρχουν τόσα άλλα συνεκτικά στοιχεία που μας «δένουν», που μπορούν να μας βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας φιλίας κάπως «διαφορετικής» από τις συνηθισμένες. Διότι η αληθινή επαφή των ανθρώπων δεν εξαρτάται από το αν πιστεύουν στο θεό ή στον Αλλάχ, αλλά στο πόσο κοντά είναι οι ψυχές τους.

Κατερίνα Στέφη

τάξη Γ 3 Θ/Τ

 8. Πριν λίγες εβδομάδες, σαν σήμερα ξεκίνησα μαζί με τους συμμαθητές μου για την διαθρησκειακή μας εκδρομή στην Κομοτηνή. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα επισκεφτεί ξανά την Κομοτηνή και δεν γνώριζα τι θα συναντήσω στην πόλη αυτή. Ξεκινώντας λοιπόν εκείνο το πρωινό την εκδρομή μας, το αίσθημα που με είχε κυριεύσει ήταν η ανησυχία και η περιέργεια για το «άγνωστο» και το διαφορετικό. Φτάνοντας όμως εκεί και αφού επισκεφτήκαμε το Μειονοτικό σχολείο της Κομοτηνής, όλα αυτά τα αισθήματα χάθηκαν. Η υποδοχή μας από τους μουσουλμάνους συμμαθητές μας ζέστανε την καρδιά μας και έδιωξε κάθε αίσθηση φόβου. Αντικρίζοντας τα παιδιά αυτά δεν βλέπαμε τίποτε διαφορετικό από τους εαυτούς μας. Ήταν και αυτοί έφηβοι με τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίες αλλά και ασχολίες με μας. Αφού κάναμε πραγματικά όλοι μαζί μια περιήγηση στην πόλη και συζητήσαμε, αισθανθήκαμε τόσο όμορφα που κανονίσαμε σε λίγες ώρες να συναντηθούμε πάλι με αυτά τα παιδιά και να βγούμε όλοι μαζί. Έτσι κύλησαν και οι επόμενες μέρες της παραμονής μας εκεί. Την τελευταία μέρα προτού αναχωρήσουμε, αφού ανταλλάξαμε τηλέφωνα, διευθύνσεις και e- mail, ένα πράγμα σκεφτόμασταν όλοι μας. Να ξανασυναντηθούμε σύντομα αυτή τη φορά στην πόλη μας, την Κόρινθο. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι ένιωσα αυτά τα παιδιά σαν φίλους με τους οποίους γνωριζόμουν αρκετό καιρό και αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ακόμη και μετά από τόσον καιρό είναι ότι, εγώ τουλάχιστον, έχω κρατήσει επαφή με αυτά τα παιδιά και

επικοινωνούμε συχνά.

Κωνσταντίνα Παπαϊωάννου

 τάξη Γ 3 Θ/Τα

 9. Η εκδρομή μας στην Κομοτηνή είχε ως στόχο τη γνωριμία συνομηλίκων από το Μειονοτικό Λύκειο της πόλης. Κατά τη γνώμη μου ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε (με το παραπάνω), καθώς είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε με τα παιδιά, να ανταλλάξουμε απόψεις, να ενημερωθούμε για τα έθιμά τους και τη θρησκεία τους και γενικά να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους τρόπο σκέψης. Στη γνωριμία αυτή οφείλεται το γεγονός ότι εμείς οι «νότιοι» νικήσαμε τις προκαταλήψεις που είχαμε για τους ανθρώπους της περιοχής και αλλάξαμε τις αντιλήψεις στις οποίες μέχρι τότε ήμασταν προσκολλημένοι, κυρίως σχετικά με την ενδυμασία και τη συμπεριφορά. Μέσα από τη συζήτηση με τα παιδιά και με άλλους ντόπιους καθώς και με κάποιους κρατικούς φορείς της περιοχής, συνειδητοποίησα, και πιστεύω όλοι μας, ότι τα νέα παιδιά που ανήκαν στη Μουσουλμανική μειονότητα όχι μόνο δεν ξεχωρίζουν στη συμπεριφορά και την εμφάνιση από εμάς τους Χριστιανούς αλλά και ότι έχουν πλήρως αφομοιωθεί και προσαρμοστεί αρμονικά στην κοινωνία.

     Τα παιδιά ήταν όλα πολύ φιλικά μαζί μας και σε τίποτα δεν υστερούσαν από εμάς. αντίθετα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι σε ορισμένα θέματα, όπως ενδυμασία και διασκέδαση, προς έκπληξή μου, ήταν φανερό πως υπερείχαν και μάλιστα με διαφορά από εμάς τους Κορίνθιους!

   Αυτή η εκδρομή πιστεύω ότι ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία στα πλαίσια αυτού του προγράμματος και γενικά στα πλαίσια όλων των μέχρι τώρα εκδρομών. Γιατί δεν ήταν μια στείρα εκδρομή με τυπικές επισκέψεις αλλά μια ευκαιρία γνωριμίας και επαφής με το «διαφορετικό» (από άποψη θρησκείας).

Κατερίνα Τζαμαλή

τάξη Γ 3 Θ/Τ